«Iruaingo bailara bazterra. Harantxo berde bat zen, bukolikoa, «nekazari zoriontsuentzat» ezinbestean sortua zirudiena. Hara iristeko obabako errepide nagusia hartu behar zen, eta, Alaska hotelerako bidegurutzea iragan ondoren, mendi aldera jo zenbakirik ere ez zuen bide estu batetik. Berehala, gaztainadi bat zeharkatzean, baserriak ikusten ziren lerroan, erreka ziztor baten erara kokatuak, eta artasoroak, sagastiak, belazeak jira guztian, eta gero berriro ere mendiak, basoak, milaka zuhaitz malda guztietan gora; ez gaztainak, alde hartan, baizik eta pago-lizarrak. Amaren eta osaba Juanen jaiotetxea, bailararen izena zeramana, azkenekoa zen. Haren atarian bukatzen zen, zubi bat zeharkatu ondoren, zenbakirik gabeko bide meharra. Bizikletara igo eta etxe hartara joaten nintzen bakoitzean muga hausten nuela sinesten nuen, L. p. Hartleyk apipaturiko leku arrotzean sartzen nintzela, iragana nagusi zen esparruan [1](76-77).» Obaba es el nombre de un topos mítico...